In de brief van 27 februari 1944 beschrijft Gaston een bombardement met een bominslag op 50 meter van zijn barak. Na het bombardement moesten ze niet meer werken, er was geen elektriciteit meer. Verder vertelt hij dat hij nieuwe schoenen kocht. De schoenen die hij van thuis meebracht zijn te klein geworden. Hij vertelt dat gisteren o.a. Gerard Verstraete, een  jongen van Moorslede, met verlof naar huis vertrokken is. Hij heeft de beloofde foto’s nog niet verstuurd en zegt: ‘we zullen zelve eens moeten gaan kijken, maar niemand gaat gaarne naar stad, de vreeze voor bommen te krijgen’. De fabriek wordt nu geviseerd. Hij vertelt: ‘dat onze fabrieke moeste kapot gesmeten worden, moeten wij naar Weenen, dat is de hoofdplaats van Oostenrijk’.