In augustus 1914 waren er opeens Franse soldaten in Roeselare. Ik zag ze tegen mijn ouders praten. Omdat ik geen Frans kende, begreep ik er niets van. Moeder vertelde dat ze zeiden dat we maar beter konden vluchten. Er ging hard gevochten worden. Samen met mijn moeder, mijn broers en mijn zussen vertrok ik. Eerst naar Ieper, dan naar Calais en daar gingen we de boot op, naar La Rochelle. Die zat zo volgepakt met andere vluchtelingen dat je bijna nergens kon staan zonder iemand aan te raken! Mijn haren zaten dan al vol met luizen, ik werd zowat gek van de jeuk. Van La Rochelle gingen we naar Saint-Michel, in de Pyreneeën. We hadden nog nooit bergen gezien, dus je kan je voorstellen hoe verwonderd we waren. Maar leuk was het er niet echt: we hoorden er dat vader, die later zou komen, niet was kunnen vertrekken. De Duitsers waren al toegekomen in Roeselare voor hij weg kon. Pas vier jaar later zag ik hem terug.